امدادگران ما مظهر صفات انسانی و انسان دوستی هستند

به گزارش ایکنا، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست اندرکاران برگزاری کنگره بزرگداشت 3100 شهید امدادگر دفاع مقدس و مقاومت که روز دوشنبه 22 اردیبهشت برگزار شده بود، عصر امروز، چهارشنبه 24 اردیبهشت در محل برگزاری این همایش در تهران منتشر شد.

متن بیانات رهبر معظم انقلاب به شرح زیر است:

و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداة المهدیّین سیّما بقیّة الله فی الارضین.

تشکر می کنم از این کار بزرگی که مجموعه شماها اقدام کردید؛ [یعنی] تشکیل بزرگداشت شهدای امدادگر در طول سال های متمادی، چه در دفاع مقدس و چه بعد از آن. کار بسیار لازم و مهمّی بوده و امیدواریم که ان شاء الله تأثیرات مطلوب را بگذارد.

این ابتکاراتی که آقای کولیوند ذکر کردند ـ در این متن زیبایی که خواندند ـ که این کارها انجام گرفته، اینها باید مخاطب و مستمع پیدا کند. صرف اینکه شما ابتکار کنید و یک بازی خوب درست کنید یا یک کتاب خوب بنویسید یا یک فیلم خوب تولید کنید، کافی نیست. این چیزهایی که شما گفتید، انسان را سر شوق می آورد و خیلی خوب است؛ منتها باید کاری کنید که در یک کشور 80 میلیونی، 20 میلیون مخاطب داشته باشد؛ یعنی واقعاً ترویج کنید؛ این مهم است. راهش را پیدا کنید؛ می توانید. اگر جوان های ما در زمینه هایی که حالا زیرساخت اش وجود دارد ـ آن چیزهایی را که زیرساخت ندارد، عرض نمی کنم ـ بتوانند بنشینند فرصت کنند فکر کنند و دنبال راهکار و ابتکار بگردند، مسلم به جاهای خیلی خوبی خواهند رسید؛ این را ما، هم در صنعت امتحان کردیم، هم در ادبیات و هنر امتحان کردیم، هم در سیاست امتحان کردیم، هم در فعالیت ساخت وساز در بخش های مختلف امتحان کردیم.

اگر جوان ها با انگیزه و همت وارد کار بشوند، هت کنند و دنبال کار را بگیرند، هیچ کار نشدنی ای وجود ندارد. آن جاهایی هم که زیرساخت در کشور ندارد، می شود آن زیرساخت را به تدریج ایجاد کرد. همین پیشرفت هایی که امروز در بخش های مختلف مشاهده می کنید، هیچ کدام زیرساخت ملی نداشته. ما الان هزارها کتاب خواندنی مربوط به شهدا داریم که واقعاً خواندنی است و هر کدام را که انسان فرصت می کند نگاه کند و بخواند، جذّاب است ــ واقعاً این جور است ــ در حالی که ما قبل از انقلاب، زمینه کار هنری و فعالیت های هنری به خصوص در زمینه داستان نداشتیم؛ خیلی خیلی بندرت و کم، آن هم در سطح پایین. امروز سطح کار بالا است؛ این زیرساخت را جوان های ما ایجاد کردند، هنرمندهای ما ایجاد کردند. بنابراین، می توانید پیش بروید و ان شاء الله انجام بدهید.

در مورد امدادگران و فضایل بزرگ اینها کم صحبت شده؛ حالا ان شاء الله بعد از این، با تشکیل این دبیرخانه شما و کارهای شما، بیشتر بشود. من دو سه جمله در این زمینه عرض می کنم. رزمنده نیاز دارد به آموزش، به سلاح؛ امّا آن کسی که این آموزش را به او می دهد و این سلاح را به او میدهد، غالباً در خارج از معرکه نبرد این خدمت را به رزمنده می کند. رزمنده احتیاج دارد به امداد، به پانسمان، به باند، به جلوگیری از خون ریزی، به رساندن به درمانگاه و بیمارستان؛ آن کسی که این کارها را و این پشتیبانی ها را از رزمنده می کند، در وسط معرکه است؛ این تفاوتِ فوق العاده مهمی است بین این دو نوع پشتیبانی. امدادگر، در زیر باران گلوله و ترکش، به فکر نجات دیگری است. رزمنده ما دو کار دارد: یکی اینکه دشمن را عقب براند، یکی اینکه خودش را حفظ کند؛ اما امدادگر ما به فکر حفظ خود نیست، به فکر حفظ دیگران است و برای حفظ دیگران وارد میدان می شود. آن چیزی که در این گوشه کنار کتاب های خاطرات رزمنده ها گاهی انسان مشاهده می کند از کارهایی که این امدادگران انجام دادند، واقعاً شگفت انگیز است! آن گذشت اینها و [کارهای] اینها، با آن سختی ها، با آن دشواری ها؛ این را باید تبیین کرد برای مردم تا بدانند و بفهمند.

یک نکته دیگر این است که امدادگران ما مظهر صفات انسانی و انسان دوستی بودند. ما مواردی را مشاهده کردیم که امدادگران حتی به دشمنی که اسیر شده و مجروح است کمک می کردند؛ این کار خیلی بزرگی است. خب دشمن در میدان جنگ آمده شما را بکشد، مقابله به مثل اقتضا می کند که شما هم بخواهید او را بکشید؛ اما شما وقتی که آن کوله امدادگری را به دوش می اندازید یا می روید پشت خط مقدم، آنجا بیمارستان صحرایی تشکیل می دهید و آنجا امداد می کنید، در واقع دارید درست عکس وضعی که دنیای بیگانه از انسانیت دارد رفتار می کنید و عمل می کنید، انسان دوستی را نشان می دهید. خود من دیدم که نزدیک خط مقدم ـ حالا [اینکه] چند کیلومتر بود یادم نیست، اما خیلی کم بود ـ پزشکان و پرستارها در بیمارستان صحرایی مشغول کار بودند، آنجا اتاق عمل جراحی تشکیل داده بودند که مایه تعجب بود؛ برد گلوله دشمن و خمپاره کوتاه برد دشمن به اینجا می رسد، اینها زیر گلوله دشمن اتاق عمل جراحی تشکیل دادند! [این] خیلی مهم است. پزشکانی در دوره دفاع مقدس بودند که کیفشان آماده بود و به مجرد اینکه بنا بود عملیاتی شروع بشود و اینها بروند، به اینها که یک اطلاعی داده می شد، اینها با تلفن به منزلشان می گفتند ما رفتیم! کیف را برمی داشتند راه می افتادند؛ یعنی اینها واقعاً یک چیزهایی نیست که به زبان قابل توصیف باشد؛ اینها را جز با ابزار هنر نمی شود نگه داشت و تبیین کرد و بیان کرد.

امروز ملت ما احتیاج دارد به اینکه این حرکت های عظیم را و این کارهای بزرگ را که از خود این ملت سر زده، از بچه های این ملت سر زده، بداند؛ به این احتیاج دارد، که ما در این زمینه یک مقدار کوتاهی داریم ، و [لذا خیلی ها] نمی دانند؛ و بیش از این، کوتاهی ما در انعکاس اینها به دنیا است. شما می بینید در کشورهایی یک قهرمان نیمه کاره ای و متوسطی دارند، این را چطور بزرگ می کنند، دربا ره اش کتاب می نویسند، داستان می نویسند؛ بعضی ها هم قهرمان ندارند، قهرمان می سازند؛ تاریخ ندارند، تاریخ می سازند. ما قهرمانش را هم داریم، تاریخش را هم داریم، گذشته پرافتخارش را هم داریم؛ این را باید منتقل کنیم، باید منعکس کنیم. این کار بزرگی است و جزو وظایف حتمی است؛ این کار دوم؛ که هم بشناسیم، هم معرفی کنیم، هم این را تبدیل کنیم به فرهنگ عمومی؛ یعنی معلوم بشود که امداد و کمک یک وظیفه اسلامی و انسانی است و این باید در نسل ها جاری باشد، به طور دائم بایستی ادامه داشته باشد. این کارها، کارهای همین مجموعه های شما است. امیدواریم ان شاءالله این کنگره، این بزرگداشت، یک مقدمه خوبی باشد برای اینکه این کارها پیش برود و انجام بگیرد.

آن وقت این را شما مقایسه کنید با آن حیوان های وحشی انسان صورتی که آمبولانس را بمباران می کنند، بیمارستان را بمباران می کنند، بیمار را بمباران می کنند و می کشند، کودک بی گناه و ناتوان از دفاع را بی دریغ از بین می برند! امروز دنیا دست اینها است؛ امروز حرکت جمهوری اسلامی و ایستادگی جمهوری اسلامی و «تمدن نوینی» که جمهوری اسلامی مکرر نام می آورد، برای مقابله با این وضع دنیا است. چه کسی می تواند ادعا کند و واقعاً باور داشته باشد که در مقابل این وحشی گری ها، این خونخواری ها، انسان وظیفه ای ندارد؟ چه کسی می تواند این را بگوید؟ همه وظیفه داریم. امروز کسانی ادعای اختیارداری دنیا را می کنند یا بر کشورهایی در دنیا حکومت می کنند که رفتارشان این است؛ کودک را می کشند، بیمار را می کشند، بیمارستان را نابود می کنند، مردم غیر نظامی را بی دریغ بمباران می کنند. خب شما [اگر] جنگ دارید، نظامی با نظامی بجنگند. حالا گاهی همین هم عادلانه نیست، ظالمانه است؛ یعنی حرکت، حرکت ظالمانه ای بوده، لکن بالاخره جنگ بین نظامی ها است. غیر نظامی را چرا می کشند؟ چرا می زنند؟ چرا خانه ها را ویران می کنند؟ امروز دنیا دست اینها است.

این، آن وظیفه بزرگی است که بر دوش ما است. این احساس وظیفه است که ما را به حرکت وامی دارد؛ این احساس وظیفه است که نمی گذارد چراغ امید در دل ما خاموش بشود و همین احساس وظیفه است که دشمنانی مثل این وحشی های غربی کراوات زده ادکلن زده خوش ظاهر را در مقابل جمهوری اسلامی وادار می کند به ایستادگی و دشمنی. [مشکل] اینها است؛ یعنی اگر شما به این وحشی گری ها اعتراض نکنید، اگر با آن ها کنار بیایید، اگر حتی تحسینشان هم بکنید، با شما هیچ دشمنی ای نخواهند داشت؛ مشکل همین است که شما اساس این تمدن باطل را دارید رد می کنید و حق با شما است، باید هم رد کنید.

و ان شاءالله این باطل از بین خواهد رفت؛ باطل ماندنی نیست، باطل رفتنی است، بلاشک، منتها باید اقدام کرد. این جور نیست که ما بنشینیم تماشا کنیم تا باطل خودش آب بشود و از بین برود؛ نه، اینکه خدای متعال باطل را رفتنی اعلام می کند، این یعنی اگر چنانچه در مقابلش ایستادی، مبارزه کردی، کار کردی، این ماندنی نیست، این قدرت بر مقاومت ندارد. وَ لَو قاتَلَکُمُ الَّذینَ کَفَروا لَوَلَّوُا الاَدبارَ ثُمَّ لا یَجِدونَ وَلِیًّا وَ لا نَصیرًا؛ شما اگر سینه سپر کردید، اگر ایستادید، بدون تردید او پشت خواهد کرد؛ اما اگر شما یا نشستید یا روی خوش نشان دادید یا لبخند زدید یا فرار کردید یا او را به کارهایش تحسین کردید، نه، او از بین نمی رود، روزبه روز بیشتر هم پرروتر خواهد شد.

امیدواریم ان شاءالله خدای متعال شماها را موفق بدارد، ما را بر آنچه وظیفه ما است آگاه کند و توفیق بدهد که بتوانیم به این وظایف عمل کنیم.

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته

انتهای پیام